دیشب توی حرم امام رضا علیه السلام بارون قشنگی باریده بود و کف صجن ها رو خیس کرده بود. دم دمای اذان صبح، با همکارم قرار گذاشتیم که اول اون بره برای نماز صبح و بعدش، من. برای همین، پُست خودم رو در بست امام جواد علیه السلام ول کردم و رفتم ورودی باب الجواد (ع) ایستادم.
چشمم به یه آقای جوون افتاد که داشت روی سنگ‏های کف صحن جامع رضوی نماز می‏خوند. چند لحظه بعد، صحنه‏ای دیدم که شاخ در آوردم: اون جوون و دوستش روی اون سنگ‏های بارون‏خورده به شکم دراز کشیده بودن و خودشون رو روی زمین می‏کشیدن! گاهی هم صورتشون رو به زمین می‏کشیدن و دوباره راه می‏افتادن.
عبادتشون! که تموم شد، جلو رفتم و به شوخی و جدی گفتم: شنا می‏کردید؟!
یکی‏شون گفت: آره. نیت کرده بودیم توی حرم شنا کنیم.
فهمیدم اهل گفت‏و‏گو نیستن. با این حال، یادآوری کردم: امام رضا (ع) ازتون نمی‏خواد همچین کاری انجام بدید.
جواب داد: دیگه گفتیم یه بار هم خیس امام رضا بشیم!
خیس امام رضا؟! از خیر امر به معروف و نهی از منکر گذشتم و با خودم فکر کردم: امام رضا (ع) پیرو می‏خواد یا خیس؟!